Kaynakla tam bir bağlantı haliyle ilahi aşk ateşine dünya boyutunda sahip olmamız yani hissiyata kavuşmamız mümkün değildir...
Sebep; günün sonunda acı, hissedilebilen en yakıcı duygu olarak galip çıkabilir. İsa’nın onca acıyı kaldırabileceğinin sergilenmesi belki bu sebeptendir. Fakat, o an tüm acılar bir bedende toplanmış, hissedilmiş, çözümlenmiş ve sevgiye dönüştürülmüştür.
Tüm acıların ortadan çoktan kaybolduğunu, yok oldugunu, devamının olmasının gerekmediğini, iyileştirici ve dönüştürücü bir güce sahip olduğunu idrak eden bir bilinç nereye yönelmelidir?
İlahi aşktan başka geriye kalan hiç bir yol yoktur. Çünkü, tüm yollar (nefsin yarattığı insani bilinçten çıkan düşünce desenleri) yıkılır. Beşeri olan bilinç ile yaratılan gerçeklikler sahtedir. İllüzyon yok olmaya mecburdur. Muhammedi bilinç tam da bu sebepten buradadır.
İnsanoğlu, ilahi aşk kaynağından kopma kavramını kaldıramayacağını bilerek, tam da bu sebeple bu kaynağın varlığını sürdürebilmek için kontrat yaparak üzerinde bulunduğu yeryüzünde öz sevgi yeşertmeye, çoğaltmaya, kendi engellerini kendi yarattığını başta kabul ederek, yaşam oyununu oynamaya gelmiştir.
Aşkın simgesi ve tek bir bedende barındırılamayan ateş, tüm yaratılan bedenlere her şey gibi eşit miktarda dağıtılmıştır. Yıldız tohumu olan enerjilerimizde, kainatta da olduğu gibi tekamülümüze hizmet etmek üzere; biraz su, biraz hava, biraz toprak ve biraz ateş elementleri vardır.
Element dengesini adaletli bir şekilde dağıtmak, evrenin görevidir. Bizlerin bu ilmek ilmek işlenmiş mucizevi kainatın akışıyla uyum içinde kalabilmemiz için içimizdeki adalet terazisini yeterince adil bir şekilde dengelememiz ve dengede tutmamız gerekir.
Adalet terazinin bir tarafına koyduğun kalbin, bir kuş tüyü kadar hafif midir? İşte o halde elementlerin, evrenin varoluşu ile dengede ve akış halindedir. Böyle anlarda kaynakla bağlantın hiç olmadıgı kadar güçlü olabilir.
Kısık ateşte :)
Hep sevgiyle,
İd
Comments